با شروع بعثت پیامبر، کتابت قرآن شکل ساده و بدون حرکات تشدید و سکون بود وکاتبان وحی قرآن را به شیوه شیوه رسم الخط رواج دادند.بعد از گسترش اسلام و روی آوردن اعراب به مسلمین نیز نمی توانستند قرآن را به شیوه صحیح بخوانند که با امامت امام علی (ع)، ابوالاسود برای شکل صحیح خواندن قرآن آن را علامت گذاری کرد حتی با استفاده از برجسته ترین نویسندگان آن زمان خواست اداء کلمات را بیاموزند.به عنوان مثال نقطه بالای حرف نشانه مفتوح بودن است و آن را فتحه نامیدند و برعکس آن یعنی نقطه پایین حرف نشانگر مکسور بودن است و آن را کسره نامیدند. با انجام این کار شیوه های صحیح خوانی تا حدودی حاصل شد و بعدها با تغییرات در رسم الخط سهولت در آموزش و قرائت شکل گرفت.
جهت آشنایی با موضوعات «روخوانی و روانخوانی» روی عناوین ذیل کلیک نمایید: