وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ


و آنگاه كه از شما پيمان محكم گرفتيم و [كوه] طور را بر فراز شما برافراشتيم [و گفتيم] آنچه را به شما داده‏ ايم به جد و جهد بگيريد و [به دستورهاى آن] گوش فرا دهيد گفتند شنيديم و نافرمانى كرديم و بر اثر كفرشان [مهر] گوساله در دلشان سرشته شد بگو اگر مؤمنيد [بدانيد كه] ايمانتان شما را به بد چيزى وامى دارد 

  • تفسیر و مفاهیم
  • اعراب و موضوع آیات
  • نکات تجویدی

موضوع: تعهد در اجرای احکام

اجرای احکام ودستورات الهی نیازمند چه عواملی است؟

 انجام احکام و دستورات الهى، نیازمند قدرت، جدّیّت، عشق و تصمیم است و با شوخى و تشریفات، سازگارى ندارد. دیندارى، با ضعف و مسامحه و سازشکارى سازگار نیست. « خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ»

عشق و علاقه‏ مُفرِط، خطرناک است. اگر دل انسان از علاقه به چیزى پر شود، حاضر نمى‏ شود حقایق را بپذیرد. «أُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ»[1]

خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ مى‌رساند كه احكام خدا را نبايد با ادهان[2] و ايهان،[3] گرفت، بلكه بايد با استوارى تمام به آن پاى بند بود و براى دوست يابى و جلب رضاى آشنايان نبايد دستورهاى خدا را هزينه كرد.

موضعگيرى بنى‌اسرائيل در برابر دو امر «خذوا» و «اسمعوا» با دو جمله «سمعنا و عصينا» منعكس شده و اين قرينه است كه مقصود از «خذوا» و «اسمعوا» پذيرفتن و شنيدن دستورهاى الهى با گوش جان براى اجرا و اطاعت است؛ چنان كه جلوه‌دادن سرپيچى و تمرّد بنى‌اسرائيل با اين دو جمله، نشان آن است كه تمرّد آنان در مقام عمل، تمرّدى بى‌باكانه و جسورانه بوده، به گونه‌اى كه گويا با زبان و صريحاً اعلان عصيان و نافرمانى مى‌كردند؛ زيرا بسيار بعيد است كه آنان با توجّه به تهديدهاى شديد چون رفع كوه طور با زبان، اظهار نافرمانى كنند و جمله «عصينا» را بر زبان جارى سازند.

امتثال کنید به آنچه امر شده‌اید از شرایع به عزمى راسخ و قوتى کامل، احکام آن را بجاى آرید.

تمرد و سرپیچى قوم موسى از فرمان‌هاى تورات و دستورات موسى، برخاسته از شوق آنان به گوساله پرستى بود.[4]


[1] . تفسیر نور، ذیل آیه ی 93

[2] . خلاف ظاهر باطن

[3] . سست کردن

[4] . تسنیم ،ج 5،ص541

مؤسسه نورالیقین

مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *